Вёска. Нядзеля…І зіма...

Вёска. Нядзеля…І зіма.
(успаміны з дзяцінства)

Таньчаць польку сняжынкі ў акенцы
Пад гармонік завеі губны,
Дзверы скрыпнуць завесамі ў сенцах
Ад марозу…А дзень выхадны...

Цішыня… І бялютка навокал,
Бразг вядра аб калодзезны зруб,
Распластаў крылы дым, нібы сокал,
Ланцужком прывязаў іх да труб.

Чэшуць срэбныя косы бярозы,
У кармушцы сініцы жаўцяць,
На страсе, завушніцамі слёзы,
Крышталёвай надзеяй вісяць.

Снег скрыпіць пад нагамі, лапатай
Робім вузкія сцежкі ў двары,
У руках скача венік заўзята -
Вось дык радасць для нас, дзетвары!

А паснедаўшы, пойдзем на лыжах
Недалёка, у лес, горкі там…
Сустракаў ён нас ветлівай цішшу,
Уваходзіш у яго, нібы ў храм…

Спавядальня, пад дрэвавым дахам,
Ачышчае і цела, і дух...
Гэтым родным і смолістым пахам
Я і зараз лячуся ад скрух…

© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2015
Свидетельство о публикации №115081803200