Зімой

Вельми харошы аершык!

Вельмі, вельмі прыгожы верш!!!!

Вельми прыгожы верш!!!!!

Шмат разоу чытау гэты верш.
Вельмі цудоуна напісаны.
Шчыры дзякуй талентавітаму беларускаму пісьменніку.
Няхай жыве і шануецца у краіне беларуская мова.
З павагай -жыхар м.Менск-Лявон.

Добры верш.
Вялікі дзякуй Максіму Багдановічу.
Лявон.

Мне падабаецца чытаць усе па-беларуску.
Верш добры.
З павагай-Лявон.

вельми выдатны верш!!

Вельмі прыгожы верш.
Яго вучыу у школе і цяпер прыемна чытаць і слухаць.
З павагай да Максіма Багдановіча
яго чытач Лявон.

У аснове верша ляжыць рэальны малюнак зимовага вечара. Радкі гэтага верша напоунены жыццём и силай. Аутар прысвяциу гэты верш прыгажосци зимовай прыроды. Мякки снег, белыя бярозы, зорки, вильготны месяц, мяцель – усё гэта аутар услауляе у гэтым вершы. М. Багданович так умела аписвае усё гэта, што верш ажывае, становицца цёплым, задушэуным.
Здароў, марозны, звонкі вечар!
Здароў, скрыпучы, мяккі снег!
Гэтыми радками пачынаецца верш. Аутар звяртаецца да марознага вечара и мяккага снега, як да жывых истот. Вечар цихи, бо сцихнула мяцель и не вее вецер. У другим слупку аписваюцца белыя бярозы и зорки, якия дрыжаць ад марозу. Ёсць уяуленне, быццам мы знаходзимся там и адчуваем гэты холад, мароз, яки шчыпле за нос, и цишыню. Быццам мы идзем па снезе и чуем, як ён скрыпиць. Бачым прыгажосць зорак и месяца, яки «празрысты, светлы стоўп спусціў». У вершы аписваецца пакрытае срэбнай рызай поле. У простым снезе аутар бачыць стольки прыгажосци и чараўніцтва, кольки не можа убачыць просты чалавек, што на маю думку сведчыць аб вяликим таленце паэта. У апошним слупку аутар закликае парушыць цишыню зимовага вечара:
Узрывайце ж іх санямі, коні!
Звіні, вясёлых бомаў медзь!
Як быццам мы ляцим на санях па лясной дарозе, вакол мильгацяць бары и гони, и радасна становицца на душы, мы атрымливаем прыемныя ўражанні, унутры ўсё напаўняецца пачуццём радасці і свабоды. «У грудзях пачынае кроу кипець» - гэтым радком и заканчваецца верш.
Мне вельмі падабаецца творчасць Максіма Багдановіча. Мяне вельмі натхніў гэты верш . З усіх вершаў Максима Багдановіча я абрала менавіта яго , таму што, мне здалося , у гэтым вершы ўсё на столькі праўдападобна , што мы ўнікаем ў сам верш і ўяўляем сябе на месцы аўтара. Больш за ўсё мне спадабаўся апошні слупок , таму што ён перадае столькі свабоды і гармоніі, што прымусіць любога адчуваць сябе шчаслівым. Я чытала гэты вершы з вялікім задавальненнем, і я рада , што ёсць такія таленавітыя людзі, як Максим Багдановіч.