лес
RSS FeedЗімовы лес
Зімовы лес –
Крыштальны сад
У звоне промняў заінелых.
Сняжынак свеціцца пагляд
На галінках белых-белых.
Ліецца ціхае святло
Ў ранішнім спакою.
Яно паўнеба абняло
Ласкай незямною.
І ціш баяцца скалыхнуць
Вятры за небакраем.
І я баюся уздыхнуць –
Сэрца замірае.
Зімой у лесе
I лягла ж цішына
У бары за гарой, —
Каб дравінка адна
Хоць кіўнула сабой.
Снег пушаны залёг
На галінах сасон,
I чарнобель, і мох
Атуліў сабой ён.
Сокат птушак замёр,
Як бы поўнач была,
Адно свісне тапор
Ды зазвоне піла.
Гэта сілу сваю
Так прабуе мужык;
Рухнуў дуб на зямлю,
Як магуч і вялік...
Далей — глуш, цішына
У бары за гарой, —
Каб дравінка адна
Хоць кіўнула сабой.
Люблю зіму за сонца і марозы...
Люблю зіму за сонца і марозы,
За снег,
сыпучы і рыпучы ўвесь.
Адначасова хмельны і цвярозы,
Іду ў паўдзённы заінелы лес.
У ім прасторна, выстыла і звонка.
He ўскрыкне птах, не трэсне сук нідзе.
Адно струной басоваю сасонка
На ўзгорку пад вятрыскаю гудзе.
Лес клопатнаю думкаю заняты —
Як да вясновых красак дажыве.
На лапах хвой, нібыта зайчаняты,
Прыселі ўзвівы ранішніх завей.
У гушчары густым сінеюць цені.
У кронах — зыркіх промняў мітусня...
I на душу сыходзіць прасвятленне.
I на зямлі пануе цішыня...
Апошнiя водгукi
2 года 40 недель назад
4 года 34 недели назад
6 лет 35 недель назад
6 лет 37 недель назад
6 лет 37 недель назад
6 лет 37 недель назад
6 лет 37 недель назад
6 лет 37 недель назад
6 лет 38 недель назад
6 лет 42 недели назад