Зімовыя чары

Бохан зямлі
пасыпаны соллю снягоў.
Зачараваны
возера поўнач карэц
будзе да квеценя
месячным бляскам гарэць,
дыхаць па бронхах аеру ад берагоў.

Явар зацвіў
ад сука-стрыгунка да камля,
гэтак аздобіў ягоную крону мароз.
— Бог не цяля,
бачыць, мароз, круцяля!
Скуль ты
такія бялюткія фарбы прывёз?

Даў табе фарбы на поўначы
белы мядзведзь,
выціснуў з проламкі цюбік
палярнага дня.
Вырваў ты з лап яго скарб,
віхор пераняў
і прыляцеў на світанні
замылены ўвесь.

Вернуцца хутка
з далёкіх краёў жураўлі,
здзюбаюць белую соль
са скарынкі зямлі,
крыламі квецень з галінак
узнімудь да хмар,
з возера поўнага знікне сіверу чар.