Дзяніс Шпіронак

Мы як сняжынкі –
Ляцім кудысьці,
За чымсьці,
Шукаем выйсце.
З гульні без замінкі
Не так проста выйсці
Па засняганых сцяжынках.

Збіраемся ў зграі –
Людскія сумёты, -
Каб вопыт
Дапёрці ў свой побыт.
З формамі граем,
Сплятаем змовы,
Чарнатою сябе паганім.

Блістаем ў святле
Пражэктароў,
Ліхтароў
І родных двароў.
Імжым у чужой галаве,
У вачах сяброў,
Адлюстроўваемся ў імгле.

Растаем і згараем,
Шукаем давер,
І з месца ў кар’ер…
Сэрцаў памер
Велізарных сваіх трываем,
Толькі час наш памер –
Мы раптам увесну знікаем.