Lazzaro

RSS Feed

Мароз і сонейка

Яшчэ не ацэнена

Мароз і сонейка. Раство.
Бы казка, гожае.
На ўсім навокал — хараство
і ласка Божая.

Краса прыцягвае пагляд
і ў даль збялелую,
і ў блізь — квітнёвы зімні сад,
пялёсткі белыя.

І ў высь, што ззяе і пяе —
бы ўвекавечвае
мільён брыльянтавых калье,
што свет расквечваюць.

І ўніз — у цень ссінелы дрэў
афіанічаных.
І дорыць слёзы-неспадзеў
душы-аблічыне

і шчасце існае — удых
і выдых — воблачкам...

Ісці б ды йсці... у нікуды...
па снежных тропачках...

Радасць

Яшчэ не ацэнена

Радасць — "маліна ў жэле"йны світанак зімовы!
Радасць — ліловы айс-крым на бахматым безэ!
Ра дасць — і златам іскрыцца крухмальны найнова
белы абрус у сцяжочках — сцяжын бірузе.

Радасць — рука у руцэ і абапал — нікога.
Толькі сінічкі, што булку (пакрышым?) клююць.
Радасць — такая, што цягне звярнуцца да Бога —
шэптам падзякваць і выдыхнуць: "Шчасцейка, будзь!"

Радасць — у ручках дзіцячых сняжкі (ці "марожкі"?)
Радасць — вясёлы (удрызг?) снегавік ва двары.
Радасць — катанне з гары. Дастаткова і дошкі,
каб над зямлёй зазвінеў шчырай радасці крык.

Радасць — каралавых дрэў песнапенні-харалы.
крокаў рыпенне — тваім гучна ўтораць мае.
Бач, як узімку зямелька красой узыграла?!

Цешыцца сэрца.

Лікуе

і гімны пяе...

Што за дзіўная зіма?

Яшчэ не ацэнена

Што за дзіўная зіма?
Красавік, дый годзе!
Ні сняжыначкі няма.
Лужыны— не ў лёдзе.

Дожджык пырсне — і з нябёс
"пазяхае" сонца:
"Як у свеце? Мо мароз?
Ці вясна— бясконца?"

Новы год, а на двары
зелянее траўка.
Дзе вы, снЕжкі, снегіры,
зімнія забаўкі?

Дзе завеі, дзе яны—
злыя завірухі?
Досыць нам тае маны—
беззімовай скрухі!

Дзень здаецца вам нудой?
Смутак дапякая?
А давайце грамадой
зіму пагукаем!

Заспяваем, загудзім,
задудзім на дудцы—
усе разам, як адзін.
Падтрымайце, людцы:

"Ой ты, зімейка—зіміца!
Мо пара табе з'явіцца
і, нарэшце, хоць у снежань,
замарозіць і заснежыць?

Ну-ка Зімка, выхадзі,
карагоды завадзі!"

Усе аўтары