Антон Рудак

RSS Feed

Крыгаход на Нямізе

Яшчэ не ацэнена

На лініі агню твае кварталы
Ў бясконцай неабвешчанай зіме,
Між выгінаў бетону і металу
Халодны вецер нецярпліва дзьме.

Хаваючыся ад чужых праклёнаў,
Мой горад ціха хутаецца ў сны,
Бой ратушы, заменены рынгтонам,
Нікога не пакліча да вясны.

Мы ведаем – млыноў далёкіх подых
Цяплом яшчэ павее празь вякі,
І сонца адаб’ецца ў цёмных водах
Схаванай у калектары ракі.

Хай немагчыма гэты час наблізіць,
Мы вечарамі ў прыстані дажджу
Чакаем крыгаходу на Нямізе,
Баронячы празрыстую мяжу.

Яблыкі сьнежня

Сярэдняя: 3.8 (4 галасоў)

Моўкнуць у чароўным сьне зьніклыя сядзібы,
Яблыкі ў тваім вакне стынуць паміж шыбаў,
Лёгкі сьнегавы кілім лёг над кожным дахам,
І над комінамі дым льецца млечным шляхам.

Сад у месячным сьвятле – ціша, нібы ў раі,
Толькі на тваім стале сьвечка дагарае.
Сьвецяць яблыкі з вакна, як дзясятак сонцаў...
Хай такая ноч адна доўжыцца бясконца.

Усе аўтары